ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

Η μακριά επιθανάτια αγωνία μ’ είχε τσακίσει, είχε καταστρέψει πέρα για πέρα τη ζωή μου, κι όταν έλυσαν τα δεσμά μου και μ’ άφησαν να καθήσω, ένιωσα τις αισθήσεις μου να χάνονται. Η καταδίκη, η φοβερή καταδίκη σε θάνατο, ήταν ο τελευταίος διαυγής ήχος που έφτασε ως τ’ αφτιά μου. Έπειτα οι φωνές των ανακριτών μου μπερδεύτηκαν σ’ ένα συγκεχυμένο βουητό, που μέσα στην ψυχή μου συμπυκνώθηκε στην ιδέα μιας περιστροφής – ίσως επειδή γέννησε στη φαντασία μου την εικόνα ενός μυλοτροχού. Αυτό όμως κράτησε πολύ λίγο, γιατί ξαφνικά έπαψα να ακούω οτιδήποτε. […]