ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ

Η ψυχολογική παράδοση ήθελε πάντα τη φαντασία σαν μια ιδιότητα του ανθρώπινου πνεύματος, της οποίας αποστολή θα ήταν η κατασκευή εικόνων. Εικόνων που θ’ αποτελούσαν ιδιότυπες και ασυνήθιστες λίγο-πολύ αντιγραφές του πραγματικού. Ωστόσο, δεν υπάρχουν εικόνες καθαυτές, μα ένας κόσμος φανταστικός, γέννημα άμεσο του φανταστικού. Δεν υπάρχει φαντασία, αλλά μια συνείδηση που θεάται το μη-πραγματικό. Το «Φανταστικό» του μεγάλου φιλοσόφου είναι μια άσκηση του πνεύματος, μια γοητευτική άθληση της ψυχής σε ώρες νηφάλιας περισυλλογής. Ιδιαίτερα η περιγραφή που σου δίνει ο Σαρτρ για τη λειτουργία της ανθρώπινης συνείδησης, μας επιτρέπει να καταλάβουμε διαφορετικά και με μεγαλύτερη πληρότητα τη φύση του έργου τέχνης, και μας κάνει να νιώθουμε «αρμόδιοι» και «ειδικοί», πιο ανθρώπινοι και ολοκληρωμένοι.