ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΛΑΤΙΝΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ(ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 9ο Μ.Χ ΑΙΩΝΑ)

Η εκπόνηση ενός σύγχρονου ελληνόγλωσσου λεξικού της λατινικής γλώσσας για τις ανάγκες της ελληνικής Φιλολογίας αλλά και πολλών άλλων επιστημονικών κλάδων (της Φιλοσοφίας, της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας, της Νομικής, της Θεολογίας, της Ιατρικής, της Αρχιτεκτονικής κ.ά.) αποτελούσε εδώ και δεκαετίες ένα σημαντικό desideratum. Είναι κοινή διαπίστωση ότι τα δύο εν χρήσει λατινοελληνικά λεξικά, δηλαδή το λεξικό του Στέφανου Κουμανούδη (Αθήνα 1854,1884,2000) και το λεξικό του Ευστράτιου Τσακαλώτου (Αθήνα 1889, 1900) είχαν ολοκληρώσει προ καιρού τον κύκλο της ζωής τους. Αφού γαλούχησαν πολλές γενιές ελλήνων φιλολόγων, κρίνονται σήμερα ανεπαρκή, αφενός εξαιτίας της αρχαΐζουσας γλώσσας τους και αφετέρου λόγω των μεγάλων τους ελλείψεων. Τον 19ο αιώνα η λεξιλογική πληρότητα ήταν προβληματική: η αναζήτηση των σημασιών ήταν χρονοβόρα και αβέβαιη. Είναι συνεπώς ευνόητο ότι οφείλεται μεγάλη ευγνωμοσύνη προς όλους εκείνους τους επιστήμονες του παρελθόντος, που κατέβαλαν τεράστιο μόχθο για να φέρουν σε πέρας τον λεξικογραφικό τους άθλο. [