Ἀρχίζοντας τὸ θυμωμένο τοῦτο τετράδιο θεωροῦμε σκόπιμο νὰ δώσουμε μιὰ μικρὴ σκιαγράφηση τῆς σκηνῆς πάνω στὴν ὁποία παίζεται τὸ σημερινὸ δράμα. Μιὰ σύντομη, δηλαδή, γνωριμιὰ μὲ τὸ Λαὸ καὶ μὲ τὸν Τόπο. Ὁ λαὸς δὲν εἶναι πάντα ὁ τόπος. Στὴν περίπτωση ὅμως τοῦ Βιὲτ – Νάμ, λαὸς καὶ τόπος εἶναι μιὰ καὶ ἡ αὐτὴ οὐσία. Ἔτσι πού, σὰν βασανίζεις τὸ λαό, νὰ νομίζεις πὼς βασανίζεις τὸν τόπο. Ἐκεῖ κάτω, ρύζια, σπίτια, ἄνθρωποι εἶναι σὰν νὰ βλάστησαν ὅλα μαζί. Γιατί ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀπομονώνεται ποτὲ ἀπ’ τὴ φύση, δὲν κλείνει τὴν πόρτα του νὰ τὴν ἀφήσει ὄξω. Κοιμᾶται καὶ ξυπνᾶ μαζί της. Γιατί τὰ «νιὰ – λά», τὰ καλαμόσπιτά του, ἔχουν τοὺς δυὸ τοίχους ἀνοιχτούς, ἀπ’ ὅπου περνοῦν οἱ ἀχτίνες, οἱ αὔρες καὶ τὰ πουλιά.
Αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, αὐτοῦ τοῦ τόπου τὴν τραγωδία θέλω νὰ ἱστορήσω. Μὰ ὄχι! Δὲ θὰ ἱστορήσω. Θὰ ξεφωνίσω! Κι αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει τώρα, πρὶν χάσω τὴ φωνή μου. Γιατί, δυστυχῶς, εἶναι πολλοὶ ποὺ τὴν ἔχασαν. Τὴ φωνή μου – ὄχι – δὲ θὰ τὴ χάσω, ποτέ! Καὶ ποτὲ δὲ θὰ χαμηλώσω τὸν τόνο της. Μόνο ὁ χάρος θὰ μοῦ τὸν χαμηλώσει. Ὁ χάρος ἢ ἡ φρίκη. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ βιαστῶ.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΤΟΜΟΙ

ΣΕΛΙΔΕΣ

Κατηγορίες
Κατηγορίες