Ο εκδότης Χετζέλ εξέδιδε το “Περιοδικόν Μορφώσεως και Τέρψεως”, όπου δημοσιεύονταν σε συνέχειες τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν και κάθε Νοέμβριο κυκλοφορούσαν σε τόμους. Το περιοδικό αυτό είχε μεγάλη κυκλοφορία στη Ρωσία, μα και πολλούς συνδρομητές. Γι’ αυτό ο Χετζέλ, προτού αρχίσει τη δημοσίευση του “Ταχυδρόμου του Τσάρου”, ζήτησε τη γνώμη του πρέσβη της Ρωσίας στο Παρίσι Ορλώφ, δίνοντάς του το χειρόγραφο. Ο πρέσβης του απάντησε πως το μυθιστόρημα αυτό του Βερν θα είχε μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα του, αρκεί ν’ αλλάξουν τον τίτλο. Κι έτσι, το 1875 κυκλοφόρησε με τ’ όνομα του ήρωα του έργου: Μιχαήλ Στρογκώφ. Ο “Μιχαήλ Στρογκώφ” απ’ την αρχή σημείωσε ικανοποιητική επιτυχία. Εκείνο όμως που τον έκανε μπεστ – σέλερ (τέταρτο στη σειρά επιτυχίας των έργων του Ιουλίου Βερν) ήταν το ανέβασμα στο θέατρο Σατελέ του Παρισιού, στις 17 Νοεμβρίου 1880. Κι άλλα έργα του Βερν είχαν ανεβαστεί πριν: Ο “Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες” (1874), και τα “Τέκνα του Πλοίαρχου Γκραν” (1878), που είχαν σημειώσει ρεκόρ εισπράξεων. Ο “Μιχαήλ Στρογκώφ” ανεβάστηκε σαν υπέρ – θέαμα, με μεγάλα έξοδα: 1.200 κοστούμια για τους πρωταγωνιστάς και τους κομπάρσους – δύο υπερ-μπαλέτα με 150 χορεύτριες, κάμποσα άλογα κι ένα γάιδαρο. Επρόκειτο να βγουν και λύκοι στη σκηνή της στέπας, μα το “πεινασμένο κοπάδι” το ακύρωσαν την τελευταία στιγμή. . . για λόγους ασφαλείας των ηθοποιών, κομπάρσων, χορευτών και θεατών! Στο θέατρο Σατελέ ο “Μιχαήλ Στρογκώφ” παίχτηκε ώς της 13 Νοεμβρίου 1881, με νέο ρεκόρ 386 συνεχών παραστάσεων! Επαναλήφθηκε στις 26 Αυγούστου 1882 στο θέατρο Πορτ – Σαιν – Μαρτέν σημειώνοντας 80 παραστάσεις. Αργότερα, το 1887, ο “Μιχαήλ Στρογκώφ”, φρεσκαρισμένος, ξανανιωμένος, έκανε ακόμα 104 παραστάσεις στο θέατρο Σατελέ. Και στην Αθήνα, ο “Μιχαήλ Στρογκώφ” είχε παιχθεί το 1915 από το θίασο Γεωργιάδη, σαν απλό δράμα, όμως, κι όχι σαν υπερθέαμα.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΣΕΛΙΔΕΣ

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

Κατηγορίες
Κατηγορίες