Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΟΙ ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗ 17Ν

Το παρόν βιβλίο άρχισε να γράφεται αμέσως μετά την παραίτησή μου από το δικαστικό σώμα το Δεκέμβριο του 1992, δεν εκδόθηκε όμως μέχρι σήμερα για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος λόγος είναι ότι θεωρούσα απαραίτητο να υπάρχει η αναγκαία χρονική απόσταση μεταξύ των εξιστορούμενων γεγονότων και της παρουσίασής τους, ώστε και η δική μου καταγραφή να είναι αντικειμενική και ουδέτερη κατά το δυνατόν, και ο αναγνώστης να κρίνει βάσει των εξελίξεων που ακολούθησαν τη σπουδαιότητα των γεγονότων και τη χρησιμότητα της αναλύσεώς τους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ήταν σε εξέλιξη η έρευνά μου για την πελώρια σε σημασία υπόθεση της τρομοκρατίας, την οποία είχα αρχίσει, όταν υπηρετούσα ως εισαγγελικός λειτουργός στον Πύργο Ηλείας, και συνέχισα ως πολίτης μετά τον εξαναγκασμό μου σε παραίτηση από το δικαστικό σώμα. [. . .] Με το βιβλίο μου αυτό [. . .], ευελπιστώ ότι θα συμβάλω στην καλύτερη αποτίμηση και στη δικαίωση των αγώνων της εποχής εκείνης που δεν έφεραν βέβαια άμεσο αποτέλεσμα, υπηρετούσαν όμως στόχους και ιδεώδη που η υλοποίησή τους στο χώρο της δικαιοσύνης αποτελεί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, επιτακτική ανάγκη και ότι θα δώσω το ερέθισμα για να αναληφθεί στο δοκιμαζόμενο χώρο της δικαιοσύνης μια σταυροφορία κάθαρσης και εξυγίανσης. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)