ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ…

Ο Τσώρτσιλ, ένας από τους πιο οξυδερκείς πολιτικούς του αιώνα μας, γράφει στο βιβλίο του Closing the Ring για τα προτερήματα και τα ελαττώματα του Έλληνα. Αξίζει τον κόπο να μεταφράσω μια παράγραφο: “Οι Έλληνες συναγωνίζονται τους Εβραίους στο να είναι η πιο απασχολούμενη στα πολιτικά φυλή του κόσμου. Δεν έχει σημασία πόσο απελπιστικές είναι οι περιστάσεις ή τι μεγάλο κίνδυνο έχει η πατρίδα, είναι πάντοτε διαιρεμένοι σε κόμματα, με πολλούς αρχηγούς, που πολεμούν αναμεταξύ των, με απεγνωσμένο σθένος. Καλά είπανε πως όπου υπάρχουν τρεις Εβραίοι θα είναι δύο πρόεδροι κι ο τρίτος αρχηγός. Το ίδιο συμβαίνει και με την άλλη φημισμένη φυλή της οποίας ο βίαιος και ατέλειωτος αγώνας για τη ζωή φτάνει πίσω μέχρι την πηγή της ανθρώπινης σκέψης. Καμιά άλλη από αυτές τις δύο φυλές δεν άφησαν τέτοια σημάδια σ’ αυτόν τον κόσμο. Και οι δύο έχουν δείξει μια ικανότητα για επιβίωση, παρά τους ατέλειωτους κινδύνους και δοκιμασίες από εξωτερικούς δυνάστες που παραβάλλονται μόνο με τους δικούς τους ατέλειωτους φαγωμούς, εχθρότητες και αναταραχές. Το πέρασμα μερικών χιλιάδων χρόνων δεν άλλαξε το χαρακτηριστικό τους και δεν λιγόστεψαν οι δοκιμασίες τους ή το σφρίγος τους. Επέζησαν παρά όλα όσα ο κόσμος έκανε εναντίον τους και όσα έκαναν στον εαυτό τους και καθένας απ’ αυτούς από διαφορετικές απόψεις μας άφησαν κληρονομιά την μεγαλοφυΐα και την σοφία τους. Οι μόνες δύο πολιτείες που υπολογίσθηκαν περισσότερο από την ανθρωπότητα ήταν η Αθήνα και τα Ιεροσόλυμα. Τα μηνύματά τους στη θρησκεία, στη φιλοσοφία και την τέχνη είναι τα φώτα που οδηγούν τη σημερινή πίστη και τον πολιτισμό. […]