ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ – Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Δύο βασικά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν κάθε κοινωνία, αρχαία και σύγχρονη, και που βρίσκονται σε στενή αλληλεξάρτηση μεταξύ τους είναι το οικονομικό και το οικογενειακό σύστημα. Υπάρχουν σήμερα δύο ισχυρές σχολές, από τις οποίες η μια αντλεί τα πάντα από μια οικονομική πηγή, ενώ ή άλλη αντλεί το κάθε τι από μια οικογενειακή ή σεξουαλική πηγή: η πρώτη είναι η σχολή του Μαρξ, και η δεύτερη η σχολή του Φρόϋντ. Προσωπικώς δεν είμαι προσκολλημένος σε καμμιά απ’ αυτές τις σχολές, γιατί το αλληλένδετο της οικονομίας και του σεξ, δε μαρτυρεί ότι ο ένας από τους παράγοντες αυτούς έχει τα πρωτεία απέναντι του άλλου, από απόψεως σπουδαιότητας. Ας φέρουμε ένα παράδειγμα: δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι η Βιομηχανική Επανάσταση είχε ισχυρή επίδραση πάνω στη σεξουαλική ηθική, αλλά, και αντιστρόφως, η σεξουαλική αρετή των Πουριτανών ήταν ψυχολογικά αναγκαία, σαν μερική αίτια της βιομηχανικής επαναστάσεως. Προσωπικώς δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω τα πρωτεία ούτε στον οικονομικό, ούτε στο σεξουαλικό παράγοντα, ούτε οι παράγοντες αυτοί μπορούν να χωρισθούν σε στεγανά διαμερίσματα. Η οικονομία αποβλέπει κυρίως στην απόκτηση τροφής, αλλά ή τροφή σπανίως επιζητείται μεταξύ των ανθρώπων προς αποκλειστικό όφελος του ατόμου που την αποκτά. Επιζητείται χάριν της οικογενείας και, όπως αλλάζει το σύστημα της οικογενείας, αλλάζουν επίσης και τα οικονομικά κίνητρα. Είναι φανερό ότι όχι μόνο η διασφάλιση της ζωής αλλά πλείστες μορφές ιδιωτικής αποταμιεύσεως, θα παύανε να υπάρχουν αν το Κράτος έπαιρνε τα παιδιά από τους γονείς τους και αναλάμβανε το ίδιο τη διατροφή τους, όπως γίνεται στην Πολιτεία του Πλάτωνος. Δηλαδή αν το Κράτος υιοθετούσε το ρόλο του Πατέρα, το Κράτος θα γινόταν αυτομάτως, ο μόνος καπιταλιστής. Οι κομμουνιστές διακηρύττουν συχνά το αντίθετο: ότι, δηλαδή, εάν το κράτος γινόταν ο μοναδικός καπιταλιστής, η οικογένεια, όπως την έχουμε γνωρίσει, δε θα μπορούσε να επιζήσει. Έστω κι’ αν η σκέψη αυτή τραβάει πολύ μακρυά, είναι αδύνατο ν’ αρνηθούμε μια στενή συνάφεια ανάμεσα στην ατομική ιδιοκτησία και στην οικογένεια, μια συνάφεια που είναι αμοιβαία, έτσι που να μη μπορούμε να πούμε ότι το ένα είναι αιτία και το άλλο αποτέλεσμα.Το βιβλίο αυτό δεν απευθύνεται σε πολυμαθείς, ούτε σε κείνους που βλέπουν σ’ ένα πρακτικό πρόβλημα ένα απλό θέμα για φλυαρία. Στις σελίδες που ακολουθούν δε θα βρείτε μια βαθειά φιλοσοφία, ούτε μιαν απέραντη πολυγνωσία. Ο μοναδικός μου σκοπός ήταν να συγκεντρώσω κάποιες παρατηρήσεις εμπνευσμένες από κείνο που εγώ θεωρώ κοινή λογική. Η μόνη αξία που διεκδικώ για τις συμβουλές και υποδείξεις που δίνω στον αναγνώστη, βρίσκεται στο γεγονός πως έχουν επιβεβαιωθή από την ίδια μου την πείρα και παρατήρηση και πως πλουτίσανε την ευτυχία μου κάθε φορά που ενήργησα σύμφωνα με αυτές. Να γιατί τολμώ να ελπίζω πως μερικοί από όλους τους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, που υποφέρουν δίχως να μεμψιμοιρούν γι’ αυτό, θα βρούνε τη διαγνωστική για την περίπτωσή τους και τα μέσα θεραπείας. Τα βιβλίο αυτό το έγραψα με την πεποίθηση πως πολλοί Άνθρωποι που είναι δυστυχισμένοι, θα μπορούσαν να βρούνε την ευτυχία με μια σωστά κατευθυνόμενη προσπάθεια