ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

Ο “Ερωτόκριτος” αναγνωρίζεται σαν κλασικό έργο της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, ως το ωραιότερο λυρικό αφηγηματικό ποίημα που γράφτηκε σε γλώσσα νεοελληνική.
Ο Ερωτόκριτος, το αριστούργημα της ώριμης Κρητικής λογοτεχνίας του 16ου και 17ου αιώνα, είναι θαυμαστός και μόνο για την αντοχή του στο χρόνο. Γράφτηκε πριν από τέσσερις αιώνες, στη βενετοκρατούμενη Κρήτη – κι από τότε ακτινοβολεί. Αρχικά η κυκλοφορία του έγινε σε χειρόγραφα, και περιορίστηκε σ’ έναν κύκλο καλλιεργημένων αστών του νησιού. Ύστερα ακολούθησε τους Κρητικούς που κατέφευγαν στα Επτάνησα μετά την οθωμανική κατάκτηση της Κρήτης, το 1669 – πάντα χειρόγραφος. Τυπώθηκε για πρώτη φορά στη Βενετία, το 1713, καθώς η πλούσια χειρόγραφη διάδοσή του δεν έφτανε, προφανώς, να καλύψει τη ζήτηση. Αυτό είναι ενδεικτικό. Οι δέκα χιλιάδες στίχοι του Βιτσέντζου Κορνάρου δεν γράφτηκαν για να παίζονται -μ’ όλο που κι έτσι, στο πάλκο, αγαπήθηκε ο “Ερωτόκριτος”- αλλά για να διαβάζονται. Το σημαντικότερο, και το πιο υποψιαστικό για το μέγεθος της συμβολής του Ερωτόκριτου στην αναγέννηση της ελληνικής γλώσσας και συνείδησης: η διάδοσή του περισσότερο κι απ’ την ανάγνωση στηρίχτηκε στην αποστήθισή του