ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: ΕΙΡΗΝΗ

Ο Αριστοφάνης (περίπου 446 με 385 π.Χ.), πνεύμα οξύ και αστραφτερό, έγραψε συνολικά 44 κωμωδίες από τις οποίες έφτασαν σ’ εμάς πλήρεις οι 11, δηλαδή το ένα τέταρτο της παραγωγής. Το ποσοστό αυτό -συγκριτικά όχι μόνο με τους άλλους κωμικούς που το έργο τους χάθηκε αλλά και με τους μεγάλους τραγικούς- είναι υψηλό και φανερώνει την αξία που απέδωσαν οι μεταγενέστερες εποχές (ελληνιστική και βυζαντινή) στο έργο του Αριστοφάνη, όπου το γέλιο συμπορεύεται με το σκληρό μαστίγωμα του «κακού».
Τα θέματα που σατιρίζει είναι κυρίως οι πολιτικές υποθέσεις και τα πρόσωπα που ασκούν την πολιτική (επιθέσεις εναντίον «δημαγωγών»), ο ξεπεσμός της παιδείας (επιθέσεις εναντίον «νεοτεριστών»-σοφιστών), η εκμετάλλευση της θρησκείας (επιθέσεις εναντίον της δεισιδαιμονίας, των προλήψεων, των ιερέων, των μάντεων), η ζωή στην πόλη και οι παρεκβάσεις των θεσμών (δίκες, συνελεύσεις κ.ά.) εν αντιθέσει προς την απλή και τίμια ζωή της αγροτικής τάξης (προς την οποία δεν παύει να εκφράζει τη συμπάθειά του), και τέλος, και κυρίως, ο παραλογισμός του πολέμου εν αντιθέσει προς τα αγαθά της ειρηνικής ζωής. Δεδομένου ότι η δημιουργικότερη περίοδος του Αριστοφάνη συμπίπτει με τον πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.), το μαστίγωμα του πολέμου και των πολεμοκάπηλων και η προσήλωση του ποιητή στην ειρήνη αποτελούν την πηγή έμπνευσης πολλών έργων του.