ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Λαχταρούσα μια χούφτα κρούσταλλο νερό, όπως τότε ολόγυμνος κάτω από τον καταρράκτη. …μετά, το απολάμβανα σε πλατύφυλλο ή κοχύλι, αργότερα από λαγήνι και τώρα με δροσίζουν παγάκια από το ψυγείο. …υπήρξα λαξευτής κυνηγιού μαμούθ σε σπήλαιο, λασποκουβαλητής σε πυραμίδα της Αιγύπτου, αρχοντόπουλο των Αθηνών, πάντα με την ίδια μετενσαρκούμενη σύντροφο. …βρέθηκα και στο κοσμοδρόμιο των Άνδεων – επισκέπτης του διαστήματος, όπου η οικολογική καταστροφή στο δικό μου πλανήτη των ρομπότ εθεωρείτο πρόοδος… Φανταστείτε, από το λεξικό μας έλειπε η λέξη όνειρο, ό,τι ελπιδοφόρο υπήρχε στους γήινους… …στην μπελ επόκ έζησα ως γυναίκα… …τώρα ξέρω γιατί υπάρχουν θηλυπρεπείς άντρες και αρρενωπές γυναίκες. …όποιος όμως ονειρεύεται το παρελθόν νιώθει το μέλλο.